Eerst een geschiedenisles voor degenen die het misschien niet weten of die (als je ongeveer mijn leeftijd bent) het misschien zijn vergeten. In 1955 weigerde Rosa Parks, een Afro-Amerikaanse vrouw, haar busstoel af te staan aan een blanke man, een zet die als een van de vonken diende voor de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten. In 1960 was Ruby Bridges, op 6-jarige leeftijd, het eerste zwarte kind dat naar een volledig blanke school ging. Ze werd naar school begeleid door federale marshals.

Deze mijlpalen in de geschiedenis kwamen bij me terug toen ik voor het eerst het beeld van Kamala Harris zag, met Ruby Bridges als haar schaduw, dat viraal ging net nadat ze tot vice-president was gekozen. Ik wilde er meteen iets mee doen in hout. Uiteindelijk besloot ik de afbeelding te scrollen en op een theedoos te plaatsen.
Op een gegeven moment, terwijl ik eraan werkte, kreeg ik het ‘gekke’ idee om twee theedoosjes te maken en die naar respectievelijk vice-president Harris en Ruby Bridges te sturen. Toen ik de afbeelding online ging ophalen, zag ik een citaat met de tekst: “Ruby liep zodat Kamala kon rennen.” Ik zag een andere afbeelding met Rosa Parks en een citaat met de tekst: “Rosa zat en Ruby liep, zodat Kamala kon rennen.” Dat zorgde ervoor dat ik Rosa Parks op de doos wilde zetten, maar ik wilde geen afbreuk doen aan de originele afbeelding. Dus voegde ik Rosa Parks toe aan de binnenkant van het deksel.

Omdat al deze vrouwen van Afro-Amerikaanse afkomst zijn, heb ik houtsoorten verwerkt die inheems zijn in Afrika. De afbeeldingen van alle drie de vrouwen zijn van wengé gezaagd en het raster in de doos is van Afrikaans mahonie.

Nadat de dozen klaar waren, was het tijd om ze naar de ontvangers te brengen. Ik dacht: als ik er een kan krijgen om Ruby Bridges eerst te krijgen, kan zij misschien helpen om de andere bij vice-president Harris te krijgen. Ik googelde “adres voor Ruby Bridges” en vond een postbus in New Orleans. Ik pakte de doos in, voegde een korte toelichting toe en stuurde hem via de US Postal Service met trackinginformatie. Het lag ongeveer drie weken op het postkantoor. Ik belde het postkantoor en kreeg te horen dat de postbus inactief was en mijn pakket zou worden geretourneerd.
Toen ik het pakket terug kreeg, waren alle vier de hoeken van de verzenddoos opengebroken. Het was amper intact. Gelukkig had de noppenfolie de theedoos beschermd. Het had een kleine vlek in een hoek die ik gemakkelijk kon repareren. De zoektocht naar een goed adres ging door, maar in de tussentijd besloot ik de andere theedoos naar VP Harris te sturen. Ik stuurde het naar haar kantoor in het Witte Huis, maar deze keer gebruikte ik FedEx! Enkele dagen later bleek uit de tracking dat er was getekend. Drie weken daarna was ik verheugd om uit mijn brievenbus een grote manilla-envelop te halen met het retouradres van ‘Office of the Vice President’. Binnenin zat een klein briefje met het vice-presidentiële zegel, om me te bedanken voor het geschenk.
Het kostte me maanden om een bruikbaar adres voor Ruby Bridges te vinden, maar op 29 oktober stuurde ik het geschenk opnieuw…ook via FedEx. En op 31 oktober bleek uit de tracking dat het was ondertekend door R Bridges! Ik slaakte een zucht van verlichting.
Twee weken later kreeg ik een bedankbriefje van Ruby Bridges! Dit bracht mijn “gekke” idee van maanden geleden tot bloei. Het briefje van Bridges is veel persoonlijker, omdat het handgeschreven is en oprechte gevoelens uitdrukt.
Ik ben al meer dan 40 jaar houtbewerker en heb er een grote passie voor. Het voelt geweldig om te weten dat mijn kleine oude mij een handgemaakt geschenk heeft gemaakt en gepresenteerd aan deze baanbrekende vrouwen! Ik bedoel, de huidige vice-president van de Verenigde Staten heeft een cadeau dat ik voor haar heb gemaakt in mijn winkel! Ik ben extatisch! En… ik heb mijn volgende houtbewerkingsproject: een lijst voor de aantekeningen die ik heb ontvangen.
![]() | Vanaf de bank: geschiedenis schrijven |